سهم من خیابان بود
و یک بطری آب
عشق بود و یک گوشی سی هزار تومانی نوکیا
و آهنگ هایی که هربار مرا فریاد می زدند
سکوت می کردم و راه می رفتم
پادشاهی می کردم در خیالم
همه ی شهر مرا طرد کردند به این جرم که فقط
مانند آن ها فکر نمی کردم
برای من آب مهم بود نه مارک روی بطری

هنر چاقو ساز را تحسین می کردم ولی زخم می زدند

با هر چه بود ساختم

طرد شدم ، ولی سرد نه

هیزمی از جنس آرزو آتش امیدم را شعله ور می کرد

و سیب زمینی های فکر چه خوراکی خوش طعمی بود

تا آن که یک روز

خیابان را هم از من گرفتند

نه این که اهل جنگ نبودم نه !

کاری از یک نفر بر نمی آمد

اتاقی اجاره کردم

و در آن فکر پرورش دادم

هرچه طعنه زدند خندیدم

هرچه گمراه کردند باز هم به راه خود چرخیدم

و به جایی رسیدم که در یک اتاق کوچک هم

همه ی شهر را لمس می کنم

قلمی بر می دارم

و به سخره می گیرم آن سکوت سنگین دیروزها را

این روزها حرف می زنم

هرچند با یک یا دو و یا سه نفر

همه چیز تغییر کرده

یک جمله می نویسم و یک سال تکثیر می شوم

به آینه نگاه نکرده تهدید می شوم

ولی کاری از دست شهر بر نمی آید

چون به دست شهر تکثیر می شوم!!!

بگذار در پیاده روها عشق را دستمالی کنند

و هابیل و قابیل شوند در صف نان

مانتوی کوتاه تو تنها! خوراک مغزشان باشد

و در باشگاه ها اجسام را پرورش دهند

فرقی به حال من نمی کند

من فقط می خندم !

و با اشک هایم عــــشـــــق می کنم !

می نویسم و نان کشت می کنم

ذهن که سیر باشد ، وقت الافی است !

به چند فنجان خالی فکر می کنم !

نظرات شما عزیزان:

مهتاب

ساعت11:52---25 بهمن 1391

سلام عزیز.....

مغسی سر زده بودی....

وبت قشنگه
پاسخ: chakeram

mehdy

ساعت20:51---23 بهمن 1391

[وب سایت] - [ایمیل]

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: